Rodzina

Rodzina

Dla Rodzimowiercy, kultywującego i podtrzymującego przy życiu nasze słowiańskie dziedzictwo najważniejsza jest nasza tradycja związana z poczuciem więzi rodzinnych. Dla Rodzimowiercy niezwykle ważnym jest kultywowanie zawartej w naszej tradycji miłości do rodziców,ogromnego dla nich szacunku, nie pozostawianie ich bez opieki. Tak jak nasi przodkowie przywiązywali do tego ogromną wagę, tak i my jako kontynuatorzy wypełniający prawa, które nam przekazują, a które otrzymali od Bogów przywiązujemy do tych spraw ogromna wagę. Nasze potomstwo to skarb, które jest dla nas największym darem od Bogów, a które jest dla nas wielkim sprawdzianem odpowiedzialności. Życie człowieka to wiele obowiązków, które musi wypełniać, które są wielkim wyzwaniem. Dlatego wychowanie naszego potomstwa to sprawa niezwykle ważna. Tak jak my jesteśmy kontynuatorami boskich praw przekazanych nam przez praojców, naszych słowiańskich przodków, tak nasze potomstwo będzie kolejnym pokoleniem, które kontynuować będzie te święte prawa, które już my bezpośrednio im przekażemy. Dlatego też to na nas spoczywa podwójna odpowiedzialność, bo będziemy, lub jesteśmy, bezpośrednim przykładem dla nich .Wzorem do naśladowania. Dlatego tak ważna jest nauka naszych słowiańskich świętych wartości, tak ważna jest nauka miłości i szacunku dla swych rodziców i odpowiedzialności względem potomnych. Jak my dziedziczymy tą wiedzę po naszych przodkach tak nasze potomstwo dziedziczyć ją będzie po nas. W ten sposób jesteśmy złączeni z boskimi prawami przekazanymi nam od narodzin aż do śmierci, całe życie jest związane z prawami religii słowiańskiej

Decydując się na związek kobieta i mężczyzna łączą się bo chcą wspólnie tworzyć rodzinę. Rodzina to przyszłość. Rodzina to potomstwo a wiec i obowiązki. Decydując się na swaćbę, święty obrzęd zawarcia małżeństwa i radosne weselenie się po nim na dobrą wróżbę, pamiętajmy, że życie to różnego rodzaju wyzwania. Dlatego dobrze jest gdy parę, przed którą stoi tyle wyzwań, tworzą ludzie wspólnie wyznający zasady i prawdy wiary praojców. Wtedy dużo łatwiej uczyć potomstwa tych prawd i dawać przykłady życia zgodnie z tymi prawami. Obchodzić wspólnie święta rodzime ucząc ich sensu potomnych.

„Bo jak w państwie moc posiadają prawa i obyczaje, tak w domu nakazy ojca i zwyczaje, i to moc jeszcze
 większą z powodu węzłów pokrewieństwa i doznanych dobrodziejstw; dzieci bowiem już z góry niejako 
kochają ojca i z natury są [mu] posłuszne. Ponadto wychowanie jednostkowe różni się od publicznego i tak
 też ma się rzecz w sztuce lekarskiej; bo na ogół dla chorego, który ma gorączkę, korzystny jest spoczynek i post,
 ale mogą dla kogoś nie być korzystne; podobnie nie każdemu przepisuje nauczyciel ten sam rodzaj walki na pięści. 
Zdaje się więc, że cechy jednostkowe występują wyraźniej przy indywidualnym traktowaniu sprawy;
 każdy bowiem osiąga wtedy łatwiej to, co dla niego jest korzystne”. Arystoteles.
     Już Arystoteles o tym pisał, że Rodzice a więc ojciec i matka mają na dziecko,
 na kształtowanie się jego charakteru największy wpływ. To rodzice właśnie obserwują od narodzin jak dorasta,
 jak zmieniają się jego cechy, jak kształtują zalążki talentów, jak wpływać na to by te szczególne cechy pielęgnować i wzbogacać.
 Nie każdy jest malarzem, nie każdy matematykiem, nie każdy muzykiem. To od nas, rodziców zależy jak
 pokierujemy naszym potomstwem i co będziemy wybierać dla niego. Jedno jest istotne, wszechstronność
 edukacyjna i nacisk na upodobane przedmioty bądź kierunki kształcenia, nie tylko umysł jest ważny lecz i ciało,
 prawidłowy rozwój fizyczny. Nasze wszystkie działania w tych kwestiach ukierunkowane są na szczególny rozwój naszych dzieci.
 Nie możemy pozostawić samemu sobie spraw związanych z rozwojem talentów i w ogóle rozwoju, 
w ten sposób możemy zmarnować potencjał, dzięki któremu młody człowiek mógł wyrosnąć na wielką postać danej dziedziny.
 A więc to jest nasz cel, bo nasze dzieci, kolejne pokolenia są najważniejsze. Obrazując to, możemy stwierdzić, że my będąc dziećmi, 
byliśmy najważniejsi dla naszych rodziców, potem następował okres usamodzielniania się, gdy w końcu założyliśmy swoją rodzinę
 i to nasze potomstwo stało się najważniejszą sprawą dla nas. Gdy się usamodzielni, będziemy mogli poświęcić się opiece naszych rodziców.
 Przez wzgląd na ich poświęcenie w zapewnieniu nam godnego życia, realizacji młodzieńczych marzeń i pasji.

”(…) Cechowała ich w wysokim stopniu gościnność okazują też należny szacunek rodzicom. Nie spotyka się również u nich ani nigdy ani ubogich ani żebraków , skoro bowiem ktoś u nich staje się niedołężny wskutek choroby lub starości , porucza się go spadkobiercy , który winien go otaczać najtroskliwsza opieką. Albowiem gościna i troska o rodziców uchodzą u Słowian za pierwsze cnoty. (…) ”. Helmold

To jak wychowamy nasze dzieci, jakie cechy i prawa im przekażemy i wpoimy zależeć będzie ich stosunek do nas, 
gdy przyjdzie czas, kiedy to my będziemy ich potrzebować. Miłość naszą, którą przelejemy na nie,
 one odwzajemnią w tych trudnych chwilach starości, problemów ze zdrowiem etc.

      Idea zapewnienia kolejnym pokoleniom lepszego i pewniejszego startu w przyszłość poprzez wyższy
 status materialny
 prowadzić może do wypaczeń charakteru, jeżeli nie dopilnujemy odpowiednio kierunku rozwoju dziecka.
 Opływanie w luksusy prowadzić może do próżniactwa, dekadencji i zmarnowania potencjału i możliwości,
 na które pracowały poprzednie pokolenia. Dlatego należy przygotowywać młodego człowieka do dorosłego
 życia zgodnie
 z prawami słowiańskimi, uczciwości, pracowitości, szacunku, honoru i waleczności. Wychowanie na sposób
 wręcz wojskowy to nic złego, dyscyplina kreuje charakter i obowiązkowość. 
Pozostawienie człowieka samego sobie w tych sprawach może zakończyć się fiaskiem pracy szeregu pokoleń.
 Ukształtowanie młodego człowieka na mędrca, wojownika, nauczyciela, obrońcę rodziny i Ojczyzny, 
pozwoli na wykształcenie przez pokoleniową pracę, prawdziwej polskiej elity. Warstwy społecznej zdolnej
 do rządzenia i kierowania się, w różnych aspektach życia społecznego i gospodarczego,
 szczególnym dobrem Polski i Polaków. Dla których wolność i potęga Ojczyzny będą dobrem nadrzędnym.
 Jako  rodzice  mamy obowiązek właśnie w taki sposób ukierunkować nasze dzieci.
 Aby kształciły się odpowiednio  i wytwarzały i wzmacniały odpowiednie cechy charakteru należy zadbać
 o wszechstronne wykształcenie nowego pokolenia. W tym celu należy zapewnić odpowiedni rozwój fizyczny
 poprzez zajęcia z  różnych dyscyplin sportowych, a także edukację historyczną i w późniejszym wieku
  wybór odpowiednich studiów. Jeżeli dziecko przejawia szczególne talenty należy je rozwijać również 
poprzez odpowiednią edukację.

      „Indywidualizm jest to postawa jednostki zwróconej czynnie do świata, dążącej do twórczego
 zaznaczenia w nim swej osobowości . Indywidualista nie idzie za owczym pędem , nie jest pawiem i papugą,
 przeciwnie, jest oryginalnym swobodnym twórcą pozytywnym członkiem wspólnoty, czy to w polityce ,
czy w sztuce, literaturze ,czy w każdej innej sferze działalności ludzkiej.” Antoni Wacyk

      Nasza postawa, charakter, działalność i osiągnięcia rozchodzą się od nas promieniście, 
jak kręgi fal wody rozchodzące się od kropli deszczu. Najważniejsza jest nasza postawa, 
ona wpływa bezpośrednio na to jak ukształtuje się kolejne pokolenie naszych dzieci, 
to na jakich ludzi one wyrosną wpłynie w ogólne na kształt całej wspólnoty narodowej.
 Każdy z nas jest niezwykle za to odpowiedzialny, jak od tej jakby pracy u podstaw rozwinie się całość rozwoju społeczeństwa, 
narodu, Ojczyzny. Nasza postawa zwrócona czynnie do życia i świata, ukierunkowana na rozwój, zdobycze i osiągnięcia, 
jest gwarancją wzrostu potęgi naszej Ojczyzny, Polski. Nie możemy przez lenistwo,
 apatię i rezygnację poddać się dekadencji i zrezygnować z rozwoju i ciągłego samokształcenia, 
a przez to czynnego wpływu na kolejne pokolenia. Dawanie przykładu naszym życiem, to nasze zadanie, nas rodziców, matek i ojców.

„Naród, to nie jesteśmy tylko my, pokolenie dziś żyjące. Naród to nieprzerwany ciąg pokoleń po sobie następujący. Każde z tych pokoleń rodzi się i staje do pracy w pewnej określonej sytuacji, w określonych warunkach, odziedziczonych po poprzednikach. Warunki te, tak czy inaczej przez siebie zmienione, pozostawia swoim następcom. W każdej przeto chwili teraźniejszości żyje przeszłość, choćby najdalsza, w każdej chwili teraźniejszości przygotowuje się przyszłość. Bieżąca rzeczywistość narodu jest zatem sumą zobiektywizowanych wysiłków, twórczości bądź też nieróbstwa poprzednich pokoleń. O aktualnym obliczu tej rzeczywistości zadecydował sposób zachowania się życiowego milionów istnień, które przeszły przez historię, taki czy inny ślad po sobie zostawiając.” Antoni Wacyk

Cała nasza praca wychowawcza, nasze poświęcenie i dawanie przykładu. Przekazywanie najlepszych cech, na wzmacniać silny, ambitny i kreatywny charakter narodowy. Nie możemy być słabi, niemrawi, nie radzący sobie w życiu, poddający się w walce ze zmaganiami. Musimy być silni, odważni, z dumą i uniesionym czołem stawać przed innymi narodami świata. Nie mamy się czego wstydzić, musimy nauczyć się szacunku dla samych siebie, wyzbyć się kompleksu prowincji, podkreślać dumę z własnego pochodzenia, z własnej kultury, dziedzictwa narodowego, pieśni, tańców, modlitw, obrzędów, mitologii i całej historii. Inne narody szanują tylko tych, którzy siebie szanować potrafią. Postawa taka, pozwala przetrwać najgorsze zawieruchy historii.

„Nawet w najbardziej niesprzyjających okolicznościach moc charakteru narodu może przezwyciężyć trudności, odsunąć niebezpieczeństwo. Odwrotnie, najkorzystniejsze warunki zewnętrzne nie uchronią narodu od upadku, jeśli w charakterze narodowym brak jest elementów mocy i woli.” Antoni Wacyk

Jesteśmy wspaniałym narodem, z piękną choć momentami tragiczną historią. Polski honor i waleczność są znane na całym świecie, czas pokazać, że nie tylko historia przeszła jest powodem do dumy. Pokażmy, że potrafimy zapisać kolejne karty historii pięknymi zgłoskami. Niech nasza spuścizna będzie bogactwem i powodem do dumy dla następnych pokoleń. Wychowujmy nasze dzieci na wspaniałych Polaków, patriotów, zdobywców, wojowników, naukowców i artystów. Niech wszystkie pokolenia sławią naszą Ojczyznę i stają się jej budulcem, spoiwem z przeszłością i budulcem wielkiej, jasnej przyszłości.