Obrzędy cyklu rocznego

Obrzędy cyklu rocznego

W życiu wspólnoty następują wyjątkowe wydarzenia , w sferze duchowej i religijnej są nimi obrzędy cyklu rocznego , obrzędy wspólnotowe. Dlaczego są tak ważnym aspektem istnienia wspólnoty ? Odpowiedz jest niezwykle prosta, obrzędy takie pozwalają zachować więzi wspólnoty , budować poczucie bezpieczeństwa i opieki a więc i pewności. Rodzimowiercy tworzący wspólnotę muszą jednoczyć się wokół obrzędu. Wokół świętego ognia Swarożycowego , który jednoczy ich w dążeniu do życia zgodnie z prawami naszej Rodzimej Wiary , opierać na tym budowę związków, rodzin , wychowywania potomstwa ,kształcenia go i nauki świętych prawideł naszej religii. To świętowanie przy ogniu obrzędowym zacieśnia więzy międzyludzkie i łączy wyznawców w jedną wielką rodzinę . Dla Rodzimowiercy każdy dzień jest ważny i jest świętem i powodem do dziękowania Bogom , zmawianiu modlitw i radowania się życiem. Lecz są daty szczególne, określające najważniejsze obrzędy cyklu rocznego i oprócz aspektu społecznego są znakiem naszej wiary i czci oddawanej Bogom , naszej Ziemi i naszym Przodkom . Ten szczególny czas jest niezwykle wyjątkowy , pozwala czuć ogromną moc obrzędu i więź z tym co pozostawili nam nasi praojcowie. Chwila ta wymaga odpowiednich przygotowań , bo jest świętem , niezwykłym wydarzeniem , którym żyje nasza społeczność. Dlatego do takiego święta należy odpowiednio podchodzić z należną powagą i szacunkiem. Należy mieć ubrania czyste i czyste ciała by przygotować się do oczyszczających elementów obrzędu , by z czystym umysłem i wiarą brać udział w tej wspaniałej chwili. Tym samym pokazujemy jak ważna jest to dla nas sprawa i z jakim nastawieniem podchodzimy do sprawy wiary . Odprawianie obrzędów , modły , ofiary i pieśni służą zachowaniu niezbędnego ładu i równowagi między naszym życiem codziennym a czasem świętym. Obrzędy mają również pomóc w zachowaniu odpowiedniej równowagi w ogóle na świecie . Złożona żertwa jest wyrazem szacunku i wiary w Bogów i dusze przodków. W tym właśnie celu rozpala się Święty Ogień Swarożycowy , tworzy żywy krąg ludzki , zwraca swe oblicza w płomień wiecznego ognia naszej wiary , który tak jak w naszych sercach płonie ogień miłości do tego co rodzime. Zamykając święty krąg obrzędowy stajemy w centrum świata stworzonego przez Bogów , nawiązujemy z nimi kontakt , powracamy jakby do chwili stworzenia. Powracamy do tej czystej równowagi , nie zmąconej przez cywilizację . Stajemy pośrodku tunelu, którym łączymy się z przodkami a wszystko co poza kręgiem w tej chwili nie istnieje dla nas , pozostaje poza sferą świętą , poza naszym świętym czasem . Czasem obrzędu i biesiady z Bogami i Przodkami. Uczestniczymy w wiecznym niezmąconym niczym czasie świętym ,tym boskim , tym czystym i uświęconym. Miejsce odprawianego obrzędu musi być szczególne ,musi odpowiadać swoją budową kosmicznemu ładowi, inaczej kontakt ze światem Bogów i przodków może nie zostać osiągnięty. Należy w tym celu stworzyć centrum świata . Centrum tym, to punkt odniesienia który stanowić będzie oś świata . Elementem , który tworzy oś świata to drzewo, dąb , to posąg Bogów Słowiańskich i ołtarz u jego stóp , to płonący w centralnym miejscu święty ogień . Krąg drzew , sfera zamknięta , oddzielona od świata zewnętrznego. Góra , która uosabia świat Bogów . Rzeka płynąca w pobliżu , tworzy spójny obraz świata Bogów Drzewo Kosmiczne i wody wypływające ze świata chtonicznego , opozycja jasnego gromu , do podziemi . Woda rzeki wypływa z podziemi, ze świata chtonicznego ,z królestwa Welesa więc jest święta i magiczna , wręcz boska . Płynie przez świat obmywając korzenie i kamienie ,dając życie i odrodzenie. Po czym wpada w bezmiar oceanu , chaosu i gdy zostanie oczyszczona solą uniesie się do nieba by wraz z deszczami powrócić skąd przybyła i powróci znów jako święta niosąca życie Bogini.

Ta wędrówka wpisuje się w dzieje świata jego czyste narodziny , podróż przez bezmiar czasu aż do granicy ładu by zanurzyć się w chaosie , po którym nastąpi oczyszczenie i ponowne odrodzenie . Również nasze życie możemy w ten sposób wpisać w powtarzający się cyklicznie obieg życia i śmierci, od narodzin po zgon i ponowne odrodzenie.

Dlatego też tylko w takim miejscu mogą odbywać się obrzędy słowiańskie . Tylko takie miejsce jest uświęcone i w takim miejscu stajemy w centrum wszechświata i możemy nawiązać kontakt z Bogami.

Jare Gody 21 marca

Jare gody to obrzęd powrotu życia na ziemie to czas przemożenia ciemności przez słońce , które od czasu odrodzenia w szczodre gody , wzrasta w siłę by zwyciężyć mroki pory ciemnej, panującej od jesiennej równonocy i powolnym zanikaniu w tym czasie mocy słońca. To powrót sił witalnych , pierwsze podmuchy wiosennego ciepłego wiatru , topiącego lody i śniegi , to czyste promienie słoneczne budzące wszelkie życie w lasach ,norach , na łąkach ,przyspieszające wzrost oziminy.

Okres jarych obrzędów , czyli obrzędów wiosennych jest rozciągnięty na kilka obrzędów , które ukazują niezwykle ważne momenty w naszym świecie , w świecie duchów i w świecie Bogów. Momenty , które kończą pewne etapy i które rozpoczynają nowe

Aby móc rozpocząć obrzędy wiosenne należy wyczekiwać znaku- jest nim pierwszy w roku piorun. Znaczenie tego faktu jest niezwykle ważne jest to bowiem Grom z Jasnego Nieba jest to powtórzony akt kreacji Praojca , Boga Nieba mieszkającego w Swardze Praboga z Matką Ziemią , Swym Gromem Prabóg Rod , czyli zrodzenie budzi Matkę Ziemie ze snu ale przede wszystkim Ją zapładnia ,akt kreacji Praojca z Pramatką , Prarodziców wszystkiego co na Ziemi i co na Niebie.

I tak by móc przywitać Wiosnę należy wpierw pożegnać Zimę . Dlatego przed rozpoczęciem obrzędu Jarych Godów najpierw należy odegnać z naszego świata Marzannę , Boginię zimy i śmierci ale także i płodności . Kukłę symbolizującą Marę przy dźwiękach piszczałek, bębnów i kołatek wynosimy poza święty krąg ,składamy jej dary, śpiewamy pieśni i żegnamy,ze świata ludzi do świata Bogów. Podpaloną kukłę wrzuca się do wody i ucieka z tego miejsca , bacząc by się nie oglądnąć za siebie i nie potknąć co wróży nieszczęście w całym roku.

Maro Maro sroga pani rządziłaś na świecie

nowy wiatr już do nas wieje wiosnę nam już niesie

bywaj Maro sroga pani do królestwa swego

my Gaiczek już stroimy – znak życia nowego

odejdź martwe odejdź stare

my palimy ognie jare

już słoneczko coraz wyżej płona ognie Jare

niech przybędzie to co nowe, niech odejdzie stare

hej Mateczko Ziemio nasza czas byś się zbudziła

nowym życiem, wszelkim kwiatem znowu obrodziła

odejdź martwe odejdź stare

i zgiń!!!!!

Po powrocie do miejsca obrzędu , do świętego kręgu można rozpocząć właściwą część obrzędu Jarych Godów. Rozpoczyna się go wniesieniem gałęzi ozdobionej w kolorowe wstążki , jest to gaik znak powracającej wiosny .

Gaik zielony pięknie przystrojony

w czerwone wstążeczki przez śliczne dzieweczki

a ten gaik wiosnę niesie

zazieleni trawę w lesie

zrodzi życie po tej zimie

jak pszeniczka w oziminie

Gaik zielony pięknie przystrojony

w czerwone wstążeczki przez śliczne dzieweczki

kiedy Marzanneczka zgasła

przyjdzie do nas wiosna krasna

Gaik zielony pięknie przystrojony

w czerwone wstążeczki przez śliczne dzieweczki

Najistotniejszym elementem obrzędów Rodzimych jest rozpalenie świętego ognia , wokół którego

skupieni są uczestnicy, do którego wygłasza się inkantacje i modlitwy , i do którego składa się ofiary , które poprzez spalenie ulatują do świata Bogów wraz z dymem.

przyzywam Ciebie Swarożycu

święty ogniu synu Swarogowy

Wielki boże

przywiedź Bogów w ten krąg święty

byśmy trzebę złożyć mogli

Dla nich w twoje ciało złote

przyzywam Ciebie Swarożycu

święty ogniu ,wielki boże

Przybądź do nas

niech w Twym cieple i jasności

duchy przodków się ogrzeją

Których dziś tu przyzywamy

Święty ogniu Swarożycu

z czterech stron tu do nas przybądź

Swarożycu szczodry boże

niech z twym ciepłem i jasnością

wszelkie dobro na nas spłynie

I twój blask niech noc rozjaśni

przyzywam Ciebie Swarożycu

wielki boże synu Swarogowy

Święty ogniu!

Sława tobie ogniu Swarożycowy!!!!!

Po rozpaleniu świętego ognia Swarożycowego należy wrzucić w jego ciało zioła by te spalone oczyściły miejsce obrzędu, obchodzi się uczestników z ogniem by jego siła oczyściła zebranych i napełniła jego mocą , gdy ogień oczyści uczestników i miejsce należy usypać krąg soli za uczestnikami by zamknąć święty krąg dla złych duchów i szkodliwych mocy z zewnątrz. Gdy krąg jest zamknięty kapłanka czyli Żerczyni obchodzi uczestników i kropi ich wodą (woda jest oczyszczona poprzez wrzucenie do niej żarzącego się węgielka z ognia Swarożycowego) woda ma siłę oczyszczania i moc życiodajną .

Po tych czynnościach rozpoczyna się część składania ofiar w ogień , ofiary i modlitwy są kierowane do Bogów i Bogiń , którzy w tym czasie powracają do naszego świata i mają na nas wpływ w tym czasie, więc do promienistego Dadżboga, Mokoszy, Matki Ziemi, Peruna silnego wojownika, i Welesa opiekującego się duszami przodków, które właśnie wracają już do świata duchów do Nawii. Należy godnie pożegnać dusze przodków za to , że przez okres pory ciemnej , a więc od jesieni przez zimę były z nami i wspierały nas przez ten mroczny okres . Pożegnanie dusz kończy porę ciemną i rozpoczyna porę jasną . Jako , że bramy Swargi , świata Bogów są otwarte , bo Prabóg Rod powtarza akt kreacji z Matką Ziemią możemy poprzez złożone mu dary słać nasze prośby dlatego na jednym bochnie chleba każdy po kolei składa dłonie i składa w nim swe prośby do Bogów, następnie chleb ten składany jest w ogniu i wraz z jego spaleniem nasze prośby ulatują do Nieba do Swargi, która tylko raz w roku jest otwarta . Po tej części następuje dzielenie się kraszonymi jajkami zabarwionymi na czerwony kolor, dzieląc się składamy sobie nawzajem życzenia szczęścia i pomyślności, zdrowia i witalności w całym roku , jajka są symbolem życia i odrodzenia. Skorupki z jajek należy złożyć w Ziemi . Starym zwyczajem obrzęd Jarych Godów kończy biesiada, radujemy się ,bo życie powróciło na ziemię , powtórzony został pra akt kreacji .

15 kwietnia powraca do nas zwycięski Jaryło z kłosami zbóż w jednej dłoni a głową Welesową w drugiej, pokonał go w walce o życiodajne wody dla ziemi . Płodny Bóg powraca by zapłodnić pola łąki ,by napełnić je siłą witalną by wyrosły na wspaniały plon .

Przełom Mają i Czerwca jest czasem Święta Zielonych Świąt gdy przyroda jest już zupełnie obudzona i pełna życia drzewem związanym z tym świętem jest brzoza , która jest drzewem Marzanny , która teraz jako płodna Bogini ma imię Dziewanny.

Domy przyozdabia się zielonymi gałązkami , palonymi ziołami okadza się domy i mieszkania by je w ten sposób oczyścić.

Noc Kupały ok 23 czerwca

Hej na wzgórze, na to wzgórze
Nocel mała, kopiel moja
Tam dziewczęta się schodziły
Nocel mała, kopiel moja
Sobie ogień nałożyły
Nocel…
Tam ich północ ciemna naszła
Nocel…
Tam na górze ogień gore
Nocel..
Na tej górze dwoje drzewa
Noce…
Dwoje drzewa, boże drzewa
Nocel…
Bo dziś słońce święto miewa
Nocel…

Obrzęd nocy kupały jest czasem przejścia z okresu wiosennego w letni ,znakiem tego momentu jest najkrótsza noc i po niej najdłuższy dzień w roku, kiedy to właśnie Słońce ma największą moc . Dochodzi do szczytu swej mocy po czym znów zanika. Sam obrzęd dzieli się na trzy podstawowe części. Pierwszą jest rozpalenie świętego ognia Swarożycowego , wspólne modlitwy, pieśni, i składanie ofiar Bogom, jest to część wspólna wszystkim obrzędom cyklu rocznego.

Zioła i ofiary składane są najwyższym Bogom Słowiańskiego świata; Perunowi Gromowładnemu, by darzył nam swą siłą , Świętowitowi by przyszłe plony były udane i bogate, Mokoszy opiekunce kobiet , Ładzie prosząc o los pomyślny, Dadźbogowi za piękne i jasne promienie słoneczne jego moc i życiodajną energię , Matce Ziemi naszej ukochanej, za życie którym oblewa pola,lasy i łąki.

Składanie ofiar Bogom kończy tą część obrzędu. Nadchodzi czas na pożegnanie Jaryły płodnego Boga , który zapładniał pola dawał im życiodajną siłę , rozsiewał życie . W tym miejscu rozpoczyna się druga część obrzędu Nocy Kupały , czyli Tryzna Jaryły. Jaryło już się wypalił, skończyła się jego rola na ziemi , może odejść do Prawii ,Świata Bogów . Jaryło-jar-silny-płodny-młody stał się teraz Kupało – kup-wypalony-stary-nieużyteczny Jaryło-Kupaiło/młody-stary .

Kukłę wyobrażającą Jaryłę kładzie się na wcześniej przygotowanym stosie drewna i przy pieśniach i żalach młodych kobiet (płacz z powodu odejścia płodnego Boga) podpala się stos pogrzebowy , składa się w tym czasie ofiary wokół ognia i żegna się Boga Jaryłę dziękując mu przy tym za zapłodnione pola , wzrastające zboża . W czasie Tryzny Jaryły odbywają się igrzyska, wiele konkurencji ,głównie siłowych, jak walki na koniach, przeciąganie liny, walki na miecze i inne.

Igrzyska i Tryzna trwają tak długo jak długo wypala się ogień stosu pogrzebowego ,bo wraz z tym ogniem gaśnie ogień wiosenny ,kończy się kolejny etap w cyklu wegetacyjnym i obrzędowym roku .

Gdy ognień Jary dogaśnie można krzesać ogień Dadźboży , znakiem mocy Słońca tej nocy jest ogrom stosu , symbolizuję on siłę i szczyt aktywności Słońca na ziemi . Przy pieśniach kupalnych , dźwięku rogów i bębnów podpala się stos na którego szczycie znajduje się Koło z sześcioma szprychami (szósty miesiąc -czerwiec od 24 grudnia dnia odrodzenia się słońca do czerwcowej Kupały gdy jego siła wzrasta).

Przyszedł już przyszedł kupalny wieczór

Przyszedł już przyszedł kupalny wieczór

woj kupała woj kupała woj kupała kupała

kładźiem my ognia na trzy strony słońca

kładźiem my ognia na trzy strony słońca

Woj Kupała, Kupała, woj Kupała, Kupała!

Jeden my nakładźiem na wychód słońca

Jeden my nakładźiem na wychód słońca

Woj Kupała, Kupała, woj Kupała, Kupała!

Drugi my nakładźiem na zapad słońca

Drugi my nakładźiem na zapad słońca

Woj Kupała, Kupała, woj Kupała, Kupała!

Trzeci my nakładźiem na kąpiel słońca

Trzeci my nakładźiem na kąpiel słońca

Woj Kupała, Kupała, woj Kupała, Kupała!

Uczestnicy tworzą korowód tańczący wokół ognia w prawą stronę zgodnie z „ruchem słońca ” , wzmacnia to jedność wspólnoty i ukazuję obracające się koło czasu w rocznym cyklu obrzędowym i wegetacyjnym. Wznosi się dłonie do ognia by napełnić siebie jego mocą . Obrzęd Nocy Kupały kończą zabawy i biesiada przy ogniu do białego rana , by przywitać pierwsze promienie Słońca Dadźbożego pokłonem , i w ten sposób przywitać lato ,czas oczekiwania zbiorów, wzrostu zbóż , dojrzewania owoców, złocenia się bogatych kłosów.

dzisiaj nocka mała nasza to kupała

woj kupała kupała

dzisiaj nocka krótka sławska to sobótka

woj kupała kupała

taniec i zabawa do białego rana

woj kupała kupała

piwo i śpiewanie aż po świtanie

woj kupała kupała

i wianki na wodę rzucą panny młode

woj kupała kupała

bo dziś nocka krótka sławska to sobótka

woj kupała kupała

wszyscy niechaj tańczą i przez ogień skaczą

woj kupała kupała

Święto Peruna 20 lipca

na 20 lipca przypada Święto Boga Peruna ,obrzęd ku czci Gromowładnego kończy porę letnich burz , składa się ofiary prosząc o zaprzestanie burz by kłosy zbóż mogły w blasku Słońca Dadźbożego dojrzewać . Święto Peruna to typowo męskie święto ,którym mężczyźni proszą o siłę i odwagę . W trakcie święta mają miejsce gry i zabawy głównie siłowe a także inicjacyjne przejście chłopców z wieku młodzieńczego w męski. Towarzyszą temu biesiada i zabawa.

Święto Matki Ziemi

Matko Ziemio ukochana

Rodzicielko Przenajświętsza

to dla Ciebie nasze modły

i wspaniałe hojne dary

za zielone bujne trawy

i owoców pełne sady

i za wody czyste w zdrojach

i wszelakie święte zioła

15 Sierpnia ma miejsce święto Matki Ziemi kłosy zbóż już dojrzały rozpoczęły się zbiory . W tym czasie przyroda jest najpiękniejsza i dojrzała . W czasie obrzędów ku jej czci święci się bukiety kwiatów , po poświęceniu zostawia się go wśród upraw na kilka dni potem zabiera do domu. Dzień przed zbiera się polne zioła by je na drugi dzień poświecić świętym ogniem i wodą . Z ostatnich zżętych kłosów zbóż sporządza się wieńce , zboża są szczególnie ważne w obrzędowości bo są symbolem życia , czystym bogactwem określającym wartość zbiorów i bogactwo na cały rok. Dlatego wieniec należy zrobić z głównych zbóż tj; żyta, pszenicy, jęczmienia i owsa.

Wielką moc mają w tym czasie zebrane zioła , ułożone w pęki ; lebiodka, mirt, rozmaryn, mak, koniczyna, wrotycz, borówka, ruta, bylica, dziewanna.

• bylica jest Matką Ziół związana z siłami życiodajnymi jak i śmiercionośnymi, jej palenie odstrasza zły los
• mirt to ziele, dziewictwa , młodości, szczęścia, płodności, śmierci, oczyszczania, odradzania.
• Ruta ma właściwości ochronne przeciw urokom i czarom.
• Hyzop właściwości lecznicze do oczyszczania płuc i kropienia ludzi , lek na wszystko .
• Dziurawiec , święte ziele odpędzające złe duchy.
• Wrotycz ,wzmacnia siły.
• Mak związany z zaświatami , duszami zmarłych , symbol nocy ,ciszy snu.

Święto Plonów

Świętowicie wielki boże

dzięki ci za dary szczodre,

dzięki ci za chleb i kołacz

i za złote kłosy zboża

Świętowicie boże wielki
niesiem dla Cie bochen piękny 
niesiem dla Cie nasze dary
niesiem dla Cie nasze strawy
sława Tobie Świętowicie!!

       Obrzęd Święta Plonów kończy okres pory jasnej w rocznym cyklu. Wegetacja Ziemi  powoli chyli się ku końcowi. Obrzęd przypada na czas równonocy wrześniowej czyli momentu przejścia panowania słońca na panowanie ciemności, w tym dniu noc czasowo zrównuje się z dniem ,lecz od następnego to noc będzie coraz dłuższa od dnia. Zakończyły się zbiory nadszedł czas na świętowanie , na dziękowanie Bogom za obfite plony i proszenie o bogactwo w następnym roku. Jest czas na modlitwy, ofiary, wróżby i biesiadę. Po rozpaleniu świętego ognia Swarożycowego składa się w jego ciało ofiary dziękczynne ; piwo, miody, bochny chleba , kołacze, kłosy zbóż i ziarno z tegorocznych zbiorów. Składa się je Matce Ziemi za żyzność i życie ,za zioła i  wszystkie rośliny, Dadźbogowi za jasne promienie słoneczne ,w których kłosy zbóż dojrzały , Perunowi za to ,że wstrzymał burze letnie na czas dojrzewania kłosów i by silne wiatry nie pokładły zbóż , Jaryle za jego płodną siłę dla całego świata , Świętowitowi  za opiekę nad plonami . Obrzęd powinna zakończyć prastara wróżba , Żerca staje przed zebranymi ,trzyma wielki kołacz przed sobą i pyta wszystkich czy go widzą , ci odpowiadają , że tak widzą go, wtedy Kapłan wypowiada słowa , by przyszły rok był tak obfity ,by kołacz był tak wielki i bogaty by ci go nie widzieli zza niego. Po tej wróżbie następuje część biesiadna . Święto Plonów to radosne święto mimo nadejścia pory ciemnej , to jednak radujemy się ,bo spichlerze pełne są plonów , przyszłość jest bezpieczna i z tej okazji warto hucznie i radośnie biesiadować ,bo przecież to z Bogami biesiadujemy w tym dniu.

                                                       Dziady jesienne

Z otchłani wieków z otchłani czasów,

Dziadowie przyjdźcie do nas.

Z mądrością wieków, z tęsknotą ciepła,

Dziadowie przyjdźcie do nas.

Do świata żywych do jasnych płomieni,

Dziadowie przyjdźcie do nas.

Ku wiecznym płomieniom Ogni Swarożycowych,

Dziadowie przyjdźcie do nas.

Welesie otwórz bramy tajemnego świata.

Dziadowie przybywajcie.

Świeci dziadowie przybywajcie

Święci Dziadowie przyjdźcie do nas,

  Prosimy Was na wieczerzę!

Święto ku czci duszom naszych przodków nosi nazwę Dziady. Jest to święto o dwóch ważnych momentach. Ostatecznie rozpoczyna porę ciemną na długie ciemnie miesiące aż do dnia jarych godów. W tym czasie bramy Nawii (,świata umarłych) są otwarte . Dusze naszych przodków przybywają do naszego świata by bytować wraz z nami w naszych domostwach ,by odwiedzać miejsca , w których żyły , by nas wspierać w ciężkich chwilach srogiej jesieni i zimy. W związku z tym należy przestrzegać kilku niezwykle ważnych spraw w czasie odprawianych obrzędów . Gdy zostanie rozpalony święty ogień w czasie obrzędu będzie on łącznikiem między naszym światem a światem duchów . Będzie tunelem łączącym te dwa światy , oknem . W trakcie składania ofiar w ogień dla Welesa strażnika dusz ,inkantacjami prosi się go o opiekę nad duszami naszych przodków ,a także o wypuszczenie ich z Nawii by mogli z nami biesiadować i odwiedzać miejsca gdzie kiedyś żyli.

Welesie Tyś Wielkim i Mądrym władcą świata umarłych,

Tyś Panem Nawii i wszystkich dusz co odeszły z tego świata.

Składamy Tobie należną ofiarę i prosimy Cię,

Opiekuj się duszami naszych przodków.

Wspieraj ich swą siłą i mądrością.

A w ten szczególny wieczór pozwól im przyjść do nas.

Wieczerzać z nami i ogrzewać się przy Swarożycowych Ogniach.

Żercy w tym czasie muszą mieć na twarzach maski obrzędowe by duchy ich nie poznały i nie zechciały wciągnąć do swego świata. To samo się tyczy innych uczestników obrzędu, na czas otwarcia bram Nawii w trakcie śpiewania pieśni Welesowej tworzący korowód uczestnicy muszą być odwróceni od ognia plecami, by dusze przodków ich nie zabrały do tamtego świata. Nakaz ten nie dotyczy osób starszych , które mają już duchową więź z Nawią , ani dzieci , które jeszcze duchowo należą do świata umarłych.

Święci Dziadowie przybywajcie

z nami tu wieczerzajcie

Święci Dziadowie przybywajcie

z nami wieczerzać

Wielki Boże Welesie

mądrość nam Swą niesiesz

Wielki Boże Welesie

mądrość nam Swą daj

Należy pamiętać , że dusze przodków odstrasza srebrzyste światło księżyca , dlatego obrzęd dziadów należy odprawiać w bezksiężycową noc bądź w zamkniętych pomieszczeniach . Moment otwartych bram Nawii należy wykorzystać na odesłanie przeklętych dusz z naszego świata. Duszom , które z różnych powodów nie dostały się do Nawii i błąkają się po świecie trzeba pomóc w opuszczeniu naszego świata i zaznania spokoju. Mamy na to tylko tą jedną noc w całym roku. Dlatego należy modlitwami i ofiarami prosić Welesa o wpuszczenie ich do swego świata a także tłumaczyć konkretnym duszom dlaczego nie mogą zaznać spokoju. Jako, że w tym czasie wokół nas znajdują się dusze nie wolno wymachiwać ostrymi przedmiotami, robić gwałtownych ruchów , należy z wielką ostrożnością używać ostrych narzędzi tak by nie zranić i nie wystraszyć dusz ,które są wśród nas .

Szczodre Gody 21-23 grudzień

W Szczodre Gody następuje przesilenie zimowe, jest okres Słońca stania chwil gdy słońce ani nie słabnie ani nie rośnie w siłę, jest okres oczekiwania . Gdy na niebie zapłonie gwiazda Roda jest to znak że rozpoczynają się szczodre gody, czas odrodzenia Słońca Dadźbożego , gdy dnia zaczyna przybywać i świat zaczyna jaśnieć aż do Jarych Godów gdy zwycięży nad nocą . Tego wieczora wystawiana jest wieczerza , na która zaprasza się dusze przodków , „Święci Dziadowie przybywajcie, proszę was na wieczerzę” . W święty ogień składa się ofiary dla wszystkich Bogów , dzieli się prezentami . Ubiera się drzewo świata, choinkę z gwiazdą Roda na szczycie .u korzeni drzewa świata jest kraina Boga Welesa , dobrze jest tam kłaść prezenty , bo przecież Weles to także Bóg bogactwa. Szczodre Gody to czas dla rodziny , to czas wróżb , lecz także czas pamięci o naszych przodkach, dlatego odwiedza się w tym dniu także groby i pali na nich świece .W szczodre gody rozpoczyna się kalendarz solarny , Słowiański Rok obrzędowy . Jako że szczodre gody są wróżbą na cały rok, dekoracje i potrawy powinny być tak bogate ,jakbyśmy chcieli by były przez cały rok. Na stole powinno być 12 potraw tyle ile jest miesięcy w roku ,by każdy miesiąc był bogaty i obfity . Pod obrusy należy wkładać słomę co ma zapewnić urodzaj w przyszłym roku. Obrzędową potrawą jest kutia , w chwili rozpoczęcia obrzędu należy łyżką wyrzucić w pokuć ,najwyższy punkt w izbie , symbolizuje to ofiarę dla Roda , który zasiada na najwyższym miejscu na niebie w Swardze . Z zakazów dotyczących tego dnia należy pamiętać by w tym dniu nie spożywać potraw mięsnych.

Święto Niedźwiedzia Dzień Welesa

2 luty , jest w kalendarzu obrzędowym środkiem Zimy , tego dnia istnieje zwyczaj tarzania się w śniegu , co ma pomóc śpiącemu Niedźwiedziowi przetoczyć się na drugą stronę. W tym czasie mają miejsce różne magiczne zabiegi , mające chronić ludzi przed chorobami, w tym okresie znane są przysłowia i zagadki dotyczące przewidywania jak długa jeszcze będzie zima. thietmar w swej kronice opisał obrzędy lutowe „w miesiącu lutym który poganie czczą przez ofiary oczyszczający oraz stosowne dary zewsząd znoszone i który wywodzi swe miano od podziemnego Boga Plutona , zwanego przez nich także Februus ” , jak widać plemiona połabskie również w tym okresie oddawały cześć Welesowi i odprawiali stosowne obrzędy oczyszczające.